ТИРӘ «окрестность, место вокруг чего, обрамление» ~ чув. тавра < болг. *тәwрә ~ бор. төрки (ДТС: 549) tegirä «тирә, тирәли» ← tegir- «әйләнү» фигыленнән (teg «түгәрәк») хәл фигыль формасы («әйләнә, әйләнеп»), к. ш. ук чыгт. тиңрэ, тиңрү, шор. (Радлов III: 1038) тäгрä, төркм. дегре, төр. tekre, devre, к.-балк. тийре «тирә, тирәли» һ.б. (ЭСТЯ III: 178–179). Гомумән, бу сүз кыпч. телләрендә спорадик рәвештә очрый. Будагов I: 419; Егоров 1964: 227–228; Федотов II: 163 (тат. тирә сүзен искә дә алмый).

Тирә продуктив нигез: тирәлә-ү, тирәли [тирәлĕй < тирәләй], тирәле, тирәлек һ.б. К. Тирәч.