ТИЛ-Ү, тиле-ү «приучать сосать другую матку (преимущественно о телятах)» – бу сүз башк. сөйләшләрендә (к. БҺҺ II: 171) һәм татар дастаннары телендә (Идегәй 1988: 195 һ.б.) очрый < гом. кыпч. тели-, як. тилий- id., төр. tel- «бозауны анасына имәргә җибәрү» һ.б. < бор. төрки (ДТС: 550) tel- id. (аның исем компоненты тур. к. Тил ). К. ш. ук кырг. телки, алт. телкин «ана коралай», алт. телди «сыер, кәҗә һ.б.ш. имчәге», телде- (< телле-) «имчәк үсү».