ТИЛПЕН-Ү «несильно махнуть крыльями; колебаться, отряхиваться» (Радлов III: 1388) «порываться» – күрәсең, тилпе- (фиксацияләнмәгән) фигыленең кайт. юн.; һичшиксез, тәкълиди тамырдан (*тилп-тилп; тил//тэл//тал тәкълиди тамырының -п- детерминантына беткән тармагыннан), чаг. тилбер < тилпер. Чаг. як. (Пекарский: 2627) талыбыр-, тäлiбiрä-, тäлiбрä- «калтырау, тетрәү».

Дерив.: тилпенеш-ү, тилпендер-ү.