ТИЛБӘ «глупый; шатун (о скотине)» < гом. кыпч. тэлбэ, дэлбэ, чыгт. (Радлов III: 1389) тилбä, алт. диал. тилби «тилбә; әйләнчек авыруы (терлекләрдә)», бор. төрки (Боровков 1963: 296) тäлwä, (ДТС: 551) telwä «тиле», як. (Пекарский: 687) дäлби «бигрәк тә, чиктән тыш», каз., төркм. делбе «котыру авыруы», башк. (БТДҺ: 316) тилбә, тилбегән «тилберән орлыгы» – тиле < тэли сүзеннән сирәк очрый торган -ба//-бэ кушымчасы ярдәмендә ясалган (ЭСТЯ III: 214–217). К. Тиле.

Дерив.: тилбәлек; тилбәр-ү (Будагов I: 514).