ТИЕН-Ү[тийĕн-] «достичь достатка чего-либо, иметь что-либо в изобилии» ← ти-ү (аның «өлешеңә туры килү» мәгънәсеннән), к. бор. төрки (ДТС: 547) tegin- «теләгеңә (югары дәрәҗәгә һ.б.ш.) ирешү» teg- «тию, җитү» сүзенең кайт. юн. Чаг. ш. ук диал. (ТТДС II: 297) тиеш-ү «тиенү».

Дерив.: тиенел-ү, тиенеш-ү, тиендер-ү.