ТИБӘН: тибән энә, темән энә (Арсланов 1988: 95; БТДҺ: 315), тат.-нуг. (Арсланов 1912: 145) тебен ейне «большая игла; шорная игла» < гом. кыпч. тэбэн, чыгт. тибән, үзб. (ЎХШЛ: 250–255) тәмән, тебәнә, тована, түвәнә, кырг. темене, тув. тевене, хак. тибе ĕңе, тибе ĕне, тибинге, каз. (Будагов I: 413) тәбин ийне. К. бур. тэбэнэ, иске монг. tebene > хәз. монг. тэвнэ ~ тунг. тэмэ, маньч. (ССТМЯ II: 235) тэмэнэ улмэ (улмэ «энә») «тибән энә» < уйг. тәвә ийнә, монг. тэмэн ийне «дөя энәсе» (к. Номинханов 1975: 260). Тат. теленең үзендә үк (к. ЗДС: 166) дәмән I «дөя», дәмән II «тибән». Бу сүз күрше телләргә кергән, мәс., рус. диал. тебеня «тибән», к. Аникин: 543 (этимологиясе бирелми). К. Дәмән, Тәвә.