ТЕШ «зуб; зубец» < гом. кыпч. тиш, угыз. диш (төркм. дииш) < бор. гом. төрки *тиил id., к. чув. шăл (< чыл < *чĕл < *тĕл < *тūл) «теш». Räsänen 1969: 481; ЭСТЯ III: 242–244; Федотов II: 440 (тик бу автор чув. тăл сүзен иң беренче чиратта гом. төрки шыш, шиш «шеш, шомпол» белән чагыштыра, без бу фикергә каршы түгел).

Дерив.: тешле, тешсез; тешә-ү «теш алмаштыру; инструмент тешен үткерләү» һәм аның юн. формалары; тешлә-ү ( → тешләт-ү); тешлән-ү (төрле мәгъ.); тешләч . Теш әни, төш әни (ЗДС: 629–630, 648–649) бәбинең беренче тешен тәүләп күргән хатын-кыз (аңарга бүләк бирелә). К. ш. ук Сыла, Тешләк, Шешәк.