ТӘҮФИКЪ[тәwфиқ] «благочинность; благонравие» < гар. тäwфūқ «тәүфикъ, гармония» ← wфқ «тиешле, ярыйсы дип табу, хуплау, килешү» тамырыннан, шуннан ук к. Иттифак, Муафикъ.

Тәүфикъ продуктив нигез: тәүфикълы, тәүфикъсыз, тәүфикълан-у һ.б.