ТӘҮБӘ[тәwбә] «раскаяние; покаяние» > мар. (Исанбаев 1978: 48) тäүбä << гар. тäwбä id. Бу гар. сүзенең тәүдәрәк төрки телләргә кергәне – кырг. тобо ~ чув. тупа > удм. тубо, морд. тоба «ант; тәүбә». Федотов II: 248–249.

Дерив.: тәүбәле, тәүбәсез; тәүбәлә-ү (барысы да сирәк очрый), тәүбәче, тәүбәчел.