ТӘҮ[тәw] «начальный, первый» < бор. төрки (Радлов III: 1014, 1028) тäг, уйг. тәк, кырг. тек, тәк «чыгыш; нәсел; төп». Бу сүзне префикс итеп куллану күзәтелә: тәүбилге, тәүтапкыр һ.б. (рус. пре- урынына).

Дерив.: тәүге; тәүләп (→ тәүләпке ).