ТӘМАМ «закончено; окончательно, совершенно» < гар. тäмāм id. ← тмм «тулы, төгәл булу» тамырыннан. Шуннан ук иск. тамм «бөтенләй; бөтен, тулы куәтендә», тәммәт «эпилог, соңгы сүз (китапта)».

Дерив.: тәмамла-у; тәмамлык (грамматикада).