ТӘМ «вкус; удовольствие» (тәм табу «находить удовольствие (в чём)») < иске тат. (ЛТ I: 7) тәғым > чув. техĕм id. < гар. т̣а‘м «ашау, тату» тамырыннан. Будагов I: 375.

Тәм һәм аның дериватлары күрше фин-угор телләренә дә таралган: мар. тäм, там «тәм», тäмлĕ, тамлĕ «тәмле»; удм. (Насибуллин: 139) тäмжэ тодънъ «тәм тату» һ.б. Федотов II: 210 (тат. сүзләрен искә дә алмый һәм дәм сүзе белән бутый).

Дерив.: тәмле, тәмсез; тәми; тәмлә-ү, тәмәйт-ү; диал. (Будагов I: 375) тәмшән-ү һ.б. (икенчел дериватлар).