ТӘГЪБИР «выражение; толкование; предположение», «рассуждение, суждение» < гар. тä‘бūр id. ← ‘бр «ясалу, әверелү; хисаплау, исәпләү» тамырыннан, шуннан ук Гыйбарәт, Гыйбрәт, Игьтибар. К. ш. ук диал. (Зимасов: 95) төштәгабир (тәгабир «тәгъбирләр») «төш юраулыгы (китап)».

Дерив.: тәгъбирле «тәҗрибәле; зирәк, тапкыр», тәгъбирсез «дуамал, уйлап-нитеп тормаучан»; «санга сукмаучан»; тәгъбирлә-ү «төшенү, аңлау», «фикерне, төшенчәне аңлату, белдерү», «багу, күрәзәлек итү» → тәгъбирнамә «төш юрау китабы», тәгъбирче «багучы, күрәзәче; киңәшче; информатор, комментатор».