ТӘБЕ, диал. (ЗДС: 619) тәпе, (Радлов III: 1110, 1120) тäпäi, тäбäi «мышеловка, небольшой капкан» ~ чув. тапă, тапкăч id. (< тат. тәпе, *тәпкеч), башк. (БТДҺ: 349) тәпе ← тәп, тап тәкълиди сүзеннән, к. Тәпә-ү . Räsänen 1969: 474; Федотов II: 172.