ТАЯ-У[таºйа-] «подпирать» < гом. кыпч., алт., уйг. тайа-, төркм., аз., төр., гаг. дайа- id. бор. *тай- фигыленең -ага киңәйтелгән формасы (к. ЭСТЯ III: 125–127). Ихтимал, *тай дигән исем дә булгандыр. К. ш. ук Будагов I: 732–733.

Дерив.: таяу (к. мәкаль: Ир бала ата-анага таяу); таят-у . К. Таяк, Таян-у, Таянчык.