ТАУСА-У[таºwса-] (себ., Тумашева: 205) «ослабляться; израсходоваться (о силах и т.п.)» ~ каз. (Будагов I: 731) таууса- id., төр. tavsa- «зәгыйфьләнү, (эшләр, кәсепләр һ.б.) начарлану». Фонетик җәһәттән үзенчәлекле кр.-тат. (Dobr. III: 309) tawsi-, к.-балк. тауус-, куман. tavus-, чагт. таwус-, уйг. тағус-, һ.б. «бетүгә бару; зәгыйфьләнү» < монг. daγus- «бетүгә китерү». Räsänen 1969: 454.

Дерив.: таусал-у, таусан-у, таусыт-у.