ТАТЫР «осадок, привкус минералов в воде» ~ башк. диал. (БҺҺ II: 243) татра > мар. (Упымарий) татыр «известь» (татыран вүд «известковая вода») < гом. кыпч. татыр «өстенә тоз утырган җир, тозлак» < бор. төрки (ДТС: 541–542) tatïr jer, tatïrlïγ jer «балчыксыл тигез җир» ← себ. (Тумашева 1961: 199) тат (>> чув. тот > тут) «тап», каз., хак., алт. тат, тув., каз. дат «тут, тутык». Ләкин тат сүзеннән татыр сүзе төрки телләрдә түгел, тунг.-маньч. телләрендә ясалган булса кирәк, к. эвен. татара «татырлы». Чаг. ш. ук диал. татырга, татырлаwык «тозлак», бор. чыгт. tatır su «тутыклы су» (к. Поппе 1938: 97).

Дерив.: татырлы, татырсыз; татырлык, татырлан-у.