ТАСЫЛ, диал. (ДС I: 195) тәсел «сноровка, особый навык, умение» ~ башк. таçыл, таһыл, таһауыл, үзб., төркм. тасыл, каз. тәсел «тәртип, ысул, юл», тув. дазыл «тамыр; тасыл; эш-әхвәлнең асылы», алт., себ. (Тумашева 1992: 85) тазыл «тамыр». Төрки сүз булса кирәк. Киң таралган дериваты тасыллы, тәселле «оста, соллы». Чаг. монг. дасал, дасгал «тасыл» ← даса- «күнегү».