ТАРЫК-У(тарыкты, тарыгу) «счесть обременительным, лишним» < гом. кыпч. тарық-, төркм. дарық- id. тат. диал. һ.б. (Тумашева 1992: 204) тар-, тары - «тар булу; тараю» фигыленең интенсивлык формасы. ЭСТЯ III: 147. Тат. мәгънәсе күңел тарыгу дигәннән эллипсис.

Дерив.: тарыгыш-у, тарыктыр-у.