ТАРТУ «подарок жениха (или со стороны жениха) невесте» < гом. кыпч. тарту, кырг. тартуу «җәлеп итү; сый, сыйлау; бүләк; матур көй» ~ чыгт., уйг. тартиқ, тартиғ id., бор. төрки (ДТС: 537) taratγu «бүләкләр», tartuq «хәраҗ» (к. Радлов III: 861–865), тару «әҗер, түләк, бүләк» (к. Боровков 1963: 289).

Тарт-у фигыле белән баглы.