ТАРЛАУ[таºрлаw], диал. тырлаw «пашня; участок поля», диал. (ДС I: 179; ДС III: 163; БҺҺ II: 239) «огороженное пастбище, выгон» < гом. кыпч. тарлаw < tarıγ-la-γu; к. ш. ук кр.-тат., төр., аз. (Будагов I: 331), гаг. тарла, дарла «тарлау» (кыпч. телләреннән булса кирәк).

Гомумән, тарлаw – исемләшкән исем фигыль, к. ш. ук хак. диал., чыгт. тарлағ бор. төрки (ДТС: 538) tarlaγ, tarïγlaγ, tarïγlaγu «сөрелгән җир», нуг. тарылав «тарма; ябай тары»; мар., манси. (Kannisto 1912: 205) тарлаw «басу». К. Тарлан, Тарма, Тары.