ТАРАЛГЫ «кольцо, к которому прикрепляются концы нескольких (более двух) ремней (обычно в упряжи)», «кольцевидное утолщение в стебле растения, от которой ответвляются побочные веточки» ~ башк., каз., к.-калп. таралғы, кырг., уйг. таралға id. (аерым телләрдә бу сүзгә төрле бүтән мәгънәләр дә бирелә). Әлбәттә, тарал-у сүзеннән. Рус диал. таражник id. ниндидер бор. төрки телдән.