ТАПТАУ[таºптаw] «земля, которую часто топчут; поле на выпас скота осенью» (к. мәкаль: Үсәсе чәчәк таптауда да үсә) – тат. теленең үзендә тапта-у сүзеннән исемләшкән. Бу сүз әзәлдән бирле утрак игенче халык булган татарларда утраклыкка караган яңа сүзләр вә төшенчәләр ясалу мисалы буларак кызык. Ихтимал, ул ш. ук мәгъ. таптаулы сүзеннән эллипсистыр. Чаг. такыр басу, такырлау.