ТАП I«пятно, точка», диал. «щепка, колышек, камешек, которые ставят как обозначение точки отсчёта» < гом. төрки тап id. ~ гом. монг. таб «заклёпка» ~ кор. tap «йомычка» (Рамстедт 1957: 256) һ.б.

Төрки-монг. телләрендә тап яңгырашының мәгънәләре бик күп һәм аларны бер-берсеннән чыгарып була. Мәс., нуг., уйг. тап «буразна, эз; бер карыш җир» сүзе җир чиген белдергән тап сүзеннән килеп чыга ала. К. Тап II, Тапчык, Тәп.