ТАҢ-У I(иске тат.; Тумашева 1992: 202), тәң-ү, тәңә-ү (ЗДС: 618) «связать, завязать» < гом. кыпч., к. кар., кырг., уйг., чыгт. (Будагов III: 335), алт., хак. таң-, үзб. тоң-, як. тың-, гом. угыз. даң- һ.б. (к. ЭСТЯ III: 145–146) «бәйләү, урату; тигезләп төяү; тигезләү; җайлап урнаштыру, төргәкләү» – бор. күчмәчелек заманнарында бик актуаль эш-хәрәкәтләрне белдергән. К. Тагу, Талык, Тана-у, Таңгу. К.-калп. таңғыл, тәңгiш «тирмәнең бер канатын икенчесенә бәйләгеч бәй», каз. таңғыш «тирмә таякларын бәйләгеч киндерә һ.б.» ← таңгыч.

Дерив.: диал. таңыл, (ЗДС: 606) таңылчак «төенчек». Таңыл сүзе монг. таңуул id. сүзеннән булса кирәк, к. рус. тангаур «тышау төре».