ТАҢГЫР-У, таңгырга-у (Будагов I: 727; Тумашева 1992: 202) «удивляться, изумиться» ~ каз., кырг., алт. таңырка- < бор. төрки (ДТС: 532) tanïrqa- id. > чыгт. (Г. Нәваи) таңгыз-, таңғызға- id. ← таң II . К. ш. ук тув. даңғыр- «ант итү», даңғырақ «ант».