ТАҢАК, таңнақ диал. (себ., БҺҺ II: 240) «утренняя заря; восток» ~ алт. (Баскаков 1972: 250) таңақ «гаҗәеп матур; күңелчәк; мөлаем кыяфәт», төр. (TS II: 989–995) daŋak, taŋak «гаҗәп, сәер нәрсә», бор. төрки (Gabain 1950: 337; ДТС: 532) taŋaγ «аптыраш; имәнү» ← таң «аптырашта; гаҗәпләнгән хәлдә» (к. Таң II ) сүзеннән булса кирәк, ләкин халык этимологиясендә таң I сүзенә нисбәтләнгән.