ТАМУК сөйл., тамуг, тәмуг «ад, преисподняя» ~ чув. тамăк > мар. тамык < гом. кыпч., уйг. тамук, тамык < бор. төрки (ДТС: 531) tamuγ, tamu > уйг., госм. тамы, таму, бур. тама, хак., монг., калм. там, алт. таам id., кайбер телләрдә – «чокыр, зиндан» (Радлов III: 1001–1002). Бор. төрки tamula- «бөяү, буа буу» сүзләренә караганда, tamu «буа» мәгънәсендә дә булган; тат. тәмуг яңгырашы иске уйгурчадан булса кирәк. Гомумән, тамуг сүзен сугд. теленнән дип уйлыйлар (к. Федотов II: 169–170), ләкин фонетик һәм морфологик җәһәттән монда аңлатылмаган моментлар кала.