ТАЛЫК (БТДҺ: 302) «чурка, щепка и т.п., положенные под бревно и т.п. для приведения в строго горизонтальное положение; шина, накладываемая при переломе костей» < таңлык < таңғылық.

Дерив.: (башк. телендә генә): талықла- «талык салу, тигезләү, җайлап урнаштыру». Тат. һ.б. тақыл (к.) сүзе, бик ихтимал, талық сүзеннән метатезадыр. Икенче яктан, такыл < *таңкыл (-кыл//-кел, -гыл//-гел һ.б.ш.) да була ала һәм шул нигездән дә (ш. ук метатеза юлы белән) талык килеп чыга ала. Һәр очракта сүзнең тамыры бер – таң-, к. Таң-у I.