ТАВЫК[таºw ы̌қ] «курица» < гом. кыпч., чыгт. таwық (> кырг. тооқ), уйг. диал., төр. tavuk, үзб. товуқ < чыгт. тäхäқу, тағуқ бор. төрки (ДТС: 536) taqaγu, taqïγu, taquq, taγïqu ~ бор. монг. (Поппе 1938: 341) taqıγа > хәз. монг. тахиа, тахя > алт. тақаа id.; тув. таақ, дагаа, хак. таах, тагах, таңах – үзенчәлекле фонетик линияләр; уйг. тоху аз. тойух, тŏух, тöух id. аерым бер вариант; чув. чăхă < *тыхы уйг. вариантыннан килә шикелле; венг. tyik «тавык» та чув. варианты белән гомоген.

Бу сүзнең тамыры ачык түгел. Л. Җәләйнең (Җәләй 1953: 22) тавық сүзе тау < тағ сүзеннән дип фаразлавы кызыклы, ләкин исбатлаудан ерак тора. Räsänen 1969: 457; Мухамедова 1973: 85, 159; Федотов II: 406.

Аерым әйтерлек деривациясе юк.