ТАБЫР «лагерь (на хлебном поле), место отдыха и водопоя скота» > чув. тапăр id. ~ төр. tabur «батальон; оешкан төркем; карé; хәрби лагерь», госм., кр.-тат. табур «арбалар белән тирәләнгән хәрби лагерь, табор» ~ вегн. tábor > рус. тáбор id. Бор. төрки *табғур сүзеннән дип карала, к. Тапкыр. Будагов I: 720; Фасмер IV: 6–7; Федотов II: 173.

Дерив.: табырлы, табырсыз; табырла-у («үләнне кара җиргәчә ашап бетерү»); табырлан-у.