ТАБУТ «гроб» < гар. тāбӯт id., ш. ук «сандык, әрҗә; көймә (этимологиясе бәхәсле, төп. гар. сүзе түгел). Чув. тупăк < топăк «табут» ничек килеп чыкканлыгы ачык түгел. Будагов I: 329; Федотов II: 249–250.

Дерив.: табутлы, табутсыз; табутла-у.