ТАБИГЫЙ[табиғи] «естественный, природный; естественно» < гар. т̣абū‘ū id. К. Табигать.

Дерив.: табигыйлек; табигыйлән-ү, табигыйләш-ү. Иске әд. табиган, табган «табигатенә күрә» табигый сүзеннән гар. телендә ясалган рәвешләр. Ш. ук иске әд. табигыя фар. изафәсе юлы белән ясалган сүзләрдә табигый мәгъ. килә.