ТАБАНЛЫК, табанлығ иск. (Радлов 1908: 1–40) «чиновник», (Будагов I: 327–328) «мостовщина» – асылда «урынбасар» мәгъ. булса кирәк, к. төр. taban «нигез, таяныч», tavan «сайгау, идән-түшәм; чин»; чаг. ш. ук табун, табунан «монгол хөкемдарларының кияүләренә бирелә торган чин вә гонван» < кыт. тайбоо «олуг химаяче» (к. Аникин: 519–520). К. Тайбуга, Тайчи.