СЫТ-У «задавить, сплющить» < гом. кыпч. (кайбер телләрдә сирәк кулланыла) сыт-, башк. һыт- id. ← бор. төрки (ДТС: 502) sï- «сындыру» (к. ш. ук Сын-у ), ягъни сы- фигыленең йөкл. юн. К. Сык-у.

Дерив.: сытыл-у, сытыш-у, сыттыр-у; сытык; сыткы (сытып эрене чыгарыла торган чабырчык).