СЫРХАУ [с ы̌рхаw] «хворь, болезнь» < гом. кыпч., к. башк. һырқау, сырқау, ком. сырқав, каз. сырқау, кырг. сырқоо id. К. Сырха-у.
Дерив.: сырхаулы, сырхаусыз; сырхаула-у; сырхаулык һ.б.ш.