СЫР-У I«облепить; обступать» ~ башк. һыр-, чув. сăр- id. – гом. төрки характерда, һәрдаим сыр-у II һәм сар-у белән бутала. Федотов II: 29; ЭСТЯ VII: 410–412.

Дерив.: сырлык-у, сырык-у, сырыш-у; к. Сырганак, Сырлан.