СЫРГЫ, сыргый (Будагов I: 698; Тумашева 1962: 107) «поперечина, жердь ограды», сырық (сырықтай сүзендә, к. ТТДС II: 25–26) «матица, балка; шест» ~ башк. (БТДҺ: 386) һырғый, һырық, каз. сырғы, гом. кыпч., алт., госм. сырық, үзб. (ЎХШЛ: 239) съйрық, төркм. сыырық < бор. төрки (ДТС: 505) sïruq «чош, кәртәлек; багана» > монг. ширук «багана, колга» һ.б.ш. К. ш. ук хак. сырақ, аз. (АДДЛ: 364) сырығ «сырык; колга» (рус. «шест для сбивания плодов с дерева» диелгән), чыгт. (Будагов I: 627) суруғ «чатыр терәге, баганасы». ЭСТЯ VII: 421–422 (тат. сыргы, сыргый ~ башк. һырғый варианты искә алынмаган).

Себ. (Рамазанова 2001: 86 һ.б.) цыргый, сыргый, ш. ук башк. һырық сүзләренә караганда, *сырығ ~ *сырығуғ «үзенә нәрсәдер эленә торган колга» мәгъ. булган һәм, ихтимал, сыр-у ~ сар-у (к.) белән баглыдыр. К. Сырык.