СЫРГАВЫЛ[с ы̌рғаw ы̌л] (ТТДС II: 275; ЗДС: 594–595; фольклор әсәрләрендә очрый) «длинный, высокий шест для состязаний по влезанию, а также для наблюдений свысока (в старину – в военном деле)» ~ башк. һырғауыл, каз., к.-калп. сырғауыл id. (бүтән телләрдә теркәлмәгән бугай). Ясалышы буенча монг. сүзе. Чаг. Сырга-у, Сыргый.