СЫРГА «серьга» > чув. сăрка, шăрка, мар. сырга, сэргэ, морд. М. сорга id., удм. сырга (сырга жильы «сырга чылбыр») «тузганак» < гом. кыпч. сырга, чыгт. асирға, чыгт., уйг., үзб. исирға (>> коми., рус диал. исерга), төркм. ысырга, алт., хак. ызырға, як. ытарға, ыдарха, башк. һырға һ.б. id. (Радлов I: 542, 1398; Пекарский: 3842: 328). Бор. сәүдә әйбере атамасы буларак, бу сүз Европага да киң таралган, к. бор. рус. усерязь, усергу, бор. герм. üseregü «сырга, алка»; хәз. рус. серьга – төрки телләрдән (к. Grundriß 1901: 361). Гомумән, чыгышы ачык түгел. К. Серкә I. Чаг. Сыр-у . Федотов II: 31. ЭСТЯ 2003: 415–417 (безнеңчә түгел).