СЫРАҖ «норичник (растение)» – иске төр. sıraca otu id., sıraca «золотуха (балаларның йогышлы чире, аны сыраҗ белән дәвалаганнар)». Чаг. ш. ук уйг. сираҗ > кырг. сырач «җилем, шереш» – алынма сүз (ауслаут -җ).