СЫПЫ, сыпый (ТТДС I: 381), диал. (ТТДС II: 269) сопо «малоежка; привередливый» ~ башк. (БТДҺ: 385) һыпы «эчми торган; туй чәе» – суфи (к.) сүзеннән килүе ихтимал, к. чув. сăпă [сыбы] «назланучан, кыстатучан». Чаг. ш. ук сыпыйым «соң дәрәҗәдә чисталыкны яратучы».