СЫҢАР, диал. сыңгар «один из пары; подобие чего-либо» ~ башк. һыңар ~ гом. кыпч. сыңар, уйг., үзб. сиңар, сиңгар, сиңгари, кырг. киңир, алт. саңар, саңир, тув. саар, бор. төрки (ДТС: 504) sïnγar «сыңар; ике якның берсе; ярты; бер як юнәлеш» ~ як. аңар «сыңар», аңы «өлеш, як; ике тармакның берсе». Бу сүзне бик төрлечә аңлаталар, к. Будагов I: 689; Радлов IV: 207, 622, 631; Пекарский: 115, 117; Räsänen 1969: 417; Мухамедова 1973: 155; Җәләй: 1953: 60; ЭСТЯ VII: 406–407. Бик ихтимал ки, сыңар < сынгары (сын «бер як»).

Дерив.: сыңарла-у, сыңарсыз; башк. һыңартай, һыңарсай «чәнчә бармак».