СЫНА-У «испытывать, наблюдать» > чув. сăна- (Ашмарин XI: 261), чув., мар. шына- < гом. кыпч., урта төрки сына-, уйг., чыгт., бор. төрки sïna- «сынау; күрәзәләү һ.б.» ← тат. диал., каз., кырг., төркм. һ.б. сын «күрәзәләү, сынау күренеше» сын «образ, кыяфәт» белән бердәй булса кирәк. Räsänen 1969: 417; ЭСТЯ VII: 403–406.

Дерив.: сынал-у, сынат-у («үзеңнең зәгыйфь ягыңны сиздерү, белдерү» мәгъ.); сынау «имтихан» (бу сүз татарчадан төрек теленә дә кергән), сынак «сынап күзәтү», сынамыш «билгеләр буенча юрау».