СЫЛА-У «гладить (больное место), массировать; замазывать (глиной и т.п.)» < гом. кыпч., хак. диал. һ.б. (Радлов IV: 652) сыла-, уйг., үзб. сила-, башк. һыла- id. < *сывла- < чыгт., госм. (к. Радлов IV: 672–673) сывала «сылау, сыйпау» ← госм. сыва «штукатурка» ~ як. сыбаа, монг., тунг. сиба, сива ~ венг. szivaj «балчык, мәте»; бу нигез үзе дә фигыль булып килүчән, к. төр. sıva- яз. монг. šiba-, šaba-, тунг.-маньч. (ССТМЯ II: 74) сива- «сылау». Бу сүз белән бор. төрки (ДТС: 515; Боровков 1963: 276) suva-, суwа- «сылау» гомогенмы икән – әйтүе кыен. ЭСТЯ VII: 399–440.

Дерив.: сылан-у, сылаш-у, сылат-у; сыланма (исем һәм сыйфат, к. ТТДС I: 379).