СЫЙРАК, диал. (Остроумов 1872: 117) сыйырақ «голень; берцовая кость» < гом. кыпч. сыйрақ, башк. сирақ, һирақ id. ~ төркм. сыңрағ, сыңырағ, сырнақ id., ш. ук «тояк» ← (аз., к. АДДЛ: 364) сыңыр «сыйракның төп өлеше; сеңер», к. ш. ук тув. сыырғақ «беләзек сөяге» ~ бур. шиира «сыйрак; сеңер», алт. шыйрақ «бәкәл сөяге» һ.б. К. Сеңер.