СЫЙ «угощение», диал. «почёт; уважение» > чув. сăй, сий, удм., мар. сий, башк. һый id. < гом. кыпч., алт., хак., төркм. һ.б. сый «сый; бүләк; хөрмәт» монг. суй, сүй «калым» сүзе белән чагыштырыла (Räsänen 1969: 41), чаг. үзб. сийла- «хәлгә керү, хөрмәт итү». Федотов II: 21–22; ЭСТЯ VII: 394–396.

Дерив.: сыйлан-у, сыйлаш-у, сыйлат-у, сыйла-у; сыйлы, сыйсыз; диал. сыйлык (шыйлык белән чагыштырыла) һ.б.