СЫЗА, сызак «буерак» < төр. һ.б. сызак id. ← сыз- «сарку» (к. Сыз-у I ); ягъни сыз-ак «төбеннән су саркып торучан кул, озын чокыр»; к. ш. ук каз., кырг. сыз «суткак, дымлы җир». Гарипова 1998: 108.