СЫГЫТ «плач (на похоронах, на поминках), жанр плача – элегия» < гом. кыпч., алт., хак., бор. төрки (Радлов IV: 619; ДТС: 266) sïγït id., к. ш. ук тув. сыгыт «кайның (тамак төбеннән көйләүнең) бер төре» ← сыгы «сызгырык» сүзенең монг. күп. формасы яисә бор. *сығы- «елау, сыктау» фигыленнән билгеле -т кушымчасы ярдәмендә ясалган исем. Рус. сыгыт (< тув.) тур. Аникин: 516. К. Сыгыр-у, Сыкта-у, Ыгы-зыгы. ЭСТЯ VII: 390–391.