СЫБЫЗГЫ, диал. сымызгы, чыбызгы һ.б. «свисток; свистулька; свирель» < гом. кыпч. сыбызғы, үзб. сивизга, сивизға, алт. сыбыскы, бор. төрки (ДТС: 502; Räsänen 1969: 414) sïbïzγu id. (гомумән, вариантлары күп) < сыwызгы < *сығызгы < *сығырғы, к. алт., хак. сығырткы, сықырткы «сыбызгы» (к. Радлов IV: 609, 610, 618), к. ш. ук кырг. сыбызгы- ~ як. сыбыргаа- «чыбыркы селтәгәндә сызгыру авазы чыгару», тув. сығырға «шәүлегән». Сүзнең тамыры ссы, ссыф – сызгыру авазына тәкълит, шуннан ссы-гыр-//ссыф-гыр- фигыле ясалган, шул фигыльдән сыwғырғы > сыбызғы исеме (-ғы исем ясагыч аффикс) һәм сыwғырғы- > сыбызғы- фигыле (-гы-, -га- фигыль ясагыч аффикс) ясалган. К. Сыгыр-у, Сызгыр-у. ЭСТЯ VII: 379–382.